musicaengalego: VICTOR ANEIROS

"Os lamentos son comúns en calquera parte do mundo e establecen sólidas relacions entre culturas extrañas", dixo un poeta africano, pai da teoría da negritude. Deste xeito, o blues en galego ten todo o sentido do mundo. E semella que o ten moito máis na voz e a guitarra de Víctor Aneiros.

Nacido en Ferrol, A Coruña en 1960. Músico autodidacta e heterodoxo, está considerado como un dos pioneiros do blues-rock en galego.

Discografia:

Víctor Aneiros, edita un novo disco, o séptimo da súa discografía oficial, e o bautiza co inequívoco título de A soidade pide copas nos bares.
Edita, unha vez máis, o selo vasco Gaztelupeko Hotsak, que xá ten no seu catálogo cinco discos do músico de Ferrol.
Son versións acústicas tiradas de tres discos anteriores, O blues do amencer (2004), Heroe secreto (2008) e Brétemas da memoria (2010). Xuntas, na sua nova forma acústica -pero en absoluto desenchufadas- as pezas compoñen un sublime fresco arredor da melancolía.
As versións de Miña bala perdida, Vida bohemia, Un tute á morte e Autor de westerns cobran novos significados nos solos da guitarra clara, limpa, espida de Aneiros. E medran tamén en intensidade, coa incorporación afortunada dun vello coñecido do guitarrista: Fran Rey, que manten fermosos diálogos bohemios, casi parisiens, co seu acordeón. E un duelo amistoso, parolado con profunda sinxeleza, fronte á guitarra de Aneiros.
Nesta época de pensamentos únicos e dóciles, esquecer -para non sentirse estranxeiro- é o que quere a maioría. Pero A soidade pide copas nos bares propón todo o contrario, e bota unha arrolladora ollada nostálxica sobre todo o que perdimos.

Ao vivo 2011

Concerto gravado no teatro Jofre durante o ciclo OUT JAZZ FERROL 2010. Coa colaboración da Concelleria de Cultura do concello de Ferrol, GSeis Audiovisuais, Radio Galega, Infernos. TV, Babel de Sons e coa particiapción da Deputación da A Coruña.

Bretemas da memoria 2010 no que adica unha importantísima parte do seu quinto disco á obra de Ramiro Fonte (1957-2008), adaptando sete poemas de xuventude e da primeira madurez do poeta. “Brétemas da memoria” é melancólico, como boa parte da obra de Ramiro Fonte, pero tamén está preñado dunha contaxiosa enerxía que nos transmite a guitarra de Aneiros.
1.- Bule Bule (Instrumental)
2.- Sirenas da Policía
3.- Axúdame
4.- Lupanar de Cristal
5.- Máis Alá
6.- Autor de Westerns
7.- Vida Bohemia
8.- Un Tute á Morte
9.- Sombras de Compostela
10.-Canido blues

Heroe secreto 2008, no que pon música a poemas de Rosalía de Castro, Luís Pimentel, Amado Carballo e Ramiro Fonte, e fai unha adaptación ao blues do himno da emigración galega “Unha noite na eira do trigo” do poeta Curros Enríquez.Neste traballo inclúese o tema “Miña bala perdida” polo que foi nomeada a mellor canción en galego na XIII edición dos premios da música 2009.
1.- Iago
2.- Miña Bala Perdida
3.- Heroe Secreto
4.- Na Barra
5.- Solpor
6.- Unha Noite Na Eira Do Trigo
7.- Soia
8.- Lúa
9.- Árbores E Lume
10.- Canzón Pra Que Un Neno Non Durma
11.- Tuneis Ao Pé Do Cantil