Con este consello de sabios Mini e Mero seleccionan coidadosamente 26 cancións inéditas para un dobre disco que nos trae moitas das músicas que levan anos formando parte do seus directos dos que, por certo, saiamos con ganas de ter en cd cancións como “Carlos dos Santos” de Xosé Lois García, “Penélope” de Díaz Castro ou “Abril de lume e ferro” de Manuel María, todas elas musicadas por Mero.
No disco atopamos, tamén, cancións novas que chaman a atención facéndonos cavilar como “Carme ti nós” de Lois Diéguez , na que o recordo e a nostalxia se fan amor en cada verso. O disco ten moito de saudade, dende ese precioso “Quero voltar para Porto” ata o recordo alegre ao humanista Bernardo García Cendán, que nos deixou fermosos poemas como “Dime quen te foi pescar”.
A Quenlla recunca no seu credo de sempre e faino con firmeza e utilizando a verba para denunciar que a nosa Penélope segue engaiolada nas teas de sempre con continuos retrocesos e enganos que nos adormecen na falsidade. Contra isto, A Quenlla permanece na terra porque é terra e non pode deixar de teimar nela para agromar o porvir; mais agora, está claro que nunca estiveron, nin estarán, sos nesta teima senón que os rodea un amplo exército de poetas que esnaquizan ermos coa palabra que eles erguen en voz para espallala polos puntos cardinais dunha terra que merece ser outra cousa.
A Quenlla agasállanos con 26 cancións nas que se deixa sentir o recordo dos mellores directos. Este é un traballo de anos, rodado e perfeccionado en moitos lugares de Galicia nos que estes músicos deixan as esencias da voz e da palabra. Por iso, cómpre agradecérllelo e pedirlles que sigan dándonos ese canto dos poetas que nos alenta.
Podedes escoitar temas de A Quenlla no seguinte enlace:
http://www.lastfm.es/music/A+Quenlla
DESORBALLANDO OUTONOS, 2014Así se chama a homenaxe que o grupo A Quenlla rende ao poeta Xosé María Díaz Castro no seu ano das Letras Galegas, poeta fundamental da Matria que levou Galiza á dimensión máis sublime da palabra, habitada de emocións, nacida no feliz engado dos sentimentos para acrecentar as nosas esperanzas, realidades que están por vir!
Desde o simbolismo e a estética que marcan a súa obra, escolleron aqueles poemas que máis lles chamaron para facer canción.
Poemas musicalizados que amosan ao autor en distintas situacións e distintos intres da súa vida, para poñerlles a harmonía recreada nos seus soños e nos nosos anceios, con voz sobre a sinfónica orquestración da Terra e no preciso poemario que máis o define.
Nesta confluencia de música e palabra gozamos da súa enorme verba, pegada á xente, á natureza, á expresión viva, existencial e humana que consegue poñer máis luz na sombra da man “da beleza que nos fire para sempre”. Non esquece Díaz Castro o seu curro natal de referencia e desde aí, a nosa Terrá Chá e canda os espazos da orixe, consegue marcarlle vieiros ao tempo poñéndoo a camiñar entre Parga e Pastoriza, desorballando outonos na telúrica realidade de recantos pequenos pero concretos e arrastrar auroras que aneguen a mañá nun mar de terra verde.
Neste disco “Desorballando outonos”, a totalidade dos textos das cancións son de Xosé María Díaz Castro.
